اصطلاح ادبیات مقاومت یا ادب المقاومه که از نیمه دوم قرن بیستم رواج یافت و در ایران هم عنوان ادبیات پایداری» به خود گرفت ادبیاتی است انسانی و فراگیر که تبیین کننده مظلومیت و تحت ظلم قرار گرفتن انسانهای بی دفاع و مظلوم است و میکوشد روح مقاومت را در سرزمینهایی چون فلسطین اشغالی لبنان، یمن، عراق و سوریه و دیگر کشورهای ، مظلوم و تحت ستم زنده نگه دارد و فلسفه مقاومت را در این سرزمینها تبیین نماید. تمامی مردمان این سرزمینها میکوشند حریم هویت آزادی و ارزشهای والای انسانی خود را در برابر هرگونه تجاوز حفظ کنند و در برابر ظلم و زور و تجاوز بایستند ادبیات مقاومت صدای بلند تک تک آنانی است که با سنگ به مبارزه با اهریمن زور و تجاوز میروند و همچنان در مبارزه و دفاع از اصول و آرمانها استوارند
غسان ،کنفانی راشد حسن محمود درویش، عبدالکریم الکرمی سميح القاسم و دیگران از جمله نویسندگان و شاعرانی هستند که صدای مقاومت مردمان مظلوم عرب را در آثارشان بازتاب میدهند و این مقاومت و پایداری تا پیروزی نهایی تداوم خواهد یافت. پرونده ویژه این شماره از فصلنامه را به ادبیات مقاومت اختصاص دادهایم و درصددیم مفهوم پایداری و مقاومت در سرزمین های اشغالی را بیشتر تبیین کنیم و به تلاشهای انجام شده در این موضوع بپردازیم. گفت وگو با دکتر مجتبی رحماندوست مردی که نامش با ادبیات مقاومت فلسطین گره خورده مقاله إملى نصر الله و معرفی دو کتاب در این حوزه در راستای پرونده ویژه این شماره است.
آن روز که رژیم صهیونسیتی - موساد - غسان كنفانی را در بیروت به شهادت رساند ۸ ژوئیه ۱۹۷۲) نمیدانست که با مرگ او صدای غسان كنفانی بازتاباننده صدای مقاومت مردم مظلوم سرزمین های اشغالی خواهد شد و روح مقاومت را در این سرزمینها زنده نگه خواهد داشت